Τρίκκης & Σταγών Βησσαρίων (+1977)

Δευτέρα 26 Ιουλίου/8 Αυγούστου 2011
Αγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής

Την αυτήν ημέραν ανεπαύθη εν Κυρίῳ
ο αείμνηστος Μητροπολίτης
Τρίκκης & Σταγών κυρός Βησσαρίων,
Κτήτων του εν Αιγαλέῳ Αττικής
Ι. Ησυχαστηρίου Παναγίας Γοργοϋπηκόου.

Στο Ησυχαστήριο αυτό ιερούργησε
ο Πρεσβύτερος π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου,
ο οποίος ετέλεσε και το ετήσιο Μνημόσυνο
του μακαριστού Ιεράρχου.



Παραθέτουμε σύντομο Βιογραφικό του
από το Ιστολόγιο του κ. Αντωνίου Μάρκου.

Μητροπολίτης Τρίκκης καί Σταγῶν ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ (+ 1977)

Κατά κόσμον Ἰωάννης Μπαλτσάκης, γεννήθηκε τό 1913 στή Φτέρη Σπερχειάδος, στήν εὐλαβέστατη οἰκογένεια τοῦ Εὐαγγέλου καί τῆς Σταυρούλας Μπαλτσάκη.

Μετά τά ἐγκύκλια γράμματα ἀσπάσθηκε σέ ἡλικία 26 ἐτῶν, ἐντασσόμενος στήν ὑπό τόν ἅγ. Ματθαῖο Α’ Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ. Ἡ ἀπόφασή του αὐτή ἔγινε παράδειγμα πρός μίμηση στήν οἰκογένειά του. Οἱ γονεῖς καί τά ἀδέλφια του ἀκούοντες τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», ἀσπάσθηκαν καί αὐτοί τόν μοναχικό βίο. Οἱ μέν ἄνδρες μόνασαν στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ (ὁ πατέρας Εὐάγγελος ὡς μοναχός Εὐθύμιος καί οἱ γιοί του Βασίλειος ὡς μοναχός Ἰσαάκιος, Χαράλαμπος ὡς μοναχός Ἰωάννης – ἔπειτα Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας, Δημήτριος ὡς μοναχός Φίλιππος Ἁγιορείτης καί Ἀθανάσιος ὡς Ἀβράμιος - ἔπειτα Ἱερομόναχος) καί ἡ μητέρα Εὐαγγελία στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας ὡς μοναχή Σοφία.

Στή μονή ἐπέδειξε ζῆλο καί προθυμία στά μοναχικά καθήκοντα. Ἔτσι τήν 24. 12. 1939 χειροθετήθηκε Ρασοφόρος, τήν 15. 2. 1941 χειροτονήθηκε Διάκονος καί τήν 5. 5. 1941 Πρεσβύτερος ἀπό τόν Γέροντά του Ἐπίσκοπο Ματθαῖο. Κατά τήν μεγαλοσχημία του ὀνομάσθηκε Βασίλειος.

Ὡς Ἱερεύς ἐργάστηκε ἀκάματα σέ πολλές ἐνορίες καί φορές φυλακίστηκε καί ἀποσχηματίστηκε γιά τήν γνησιότητα τῆς Πίστεως. Τό 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ψηφίσθηκε καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης καί Σταγῶν (στή φωτογραφία μέ τόν αὐτάδελφό του μακαριστό Ἐπίσκοπο Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἰωάννη, διακρινόμενο ἀριστερά). Ποίμανε τήν ἐπαρχία του μέ ἕδρα τόν ἱστορικό ναό τῆς ἁγ. Σοφίας Τρικάλων. Γιά τήν διαμονή του ἵδρυσε δύο ἡσυχαστήρια, ἕνα στό Αἰγάλεω Ἀθηνῶν (πρός τιμήν τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου) καί ἕνα ἄλλο στήν Πηγή Τρικάλων (πρός τιμήν τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου), στά ὁποῖα ἐγκατέστησε μικρή γυναικεία συνοδεία.

Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1977, ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, σέ ἡλικία μόλις 64 ἐτῶν, καμφείς ἀπό τίς πολλές σωματικές ἀσθένειες πού τόν ταλαιπωροῦσαν, νοσηλευόμενος στό Θεαρευτήριο «Εὐαγγελισμός». Ἡ κηδεία του ἐψάλη στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, συμπαραστατουμένου ὑπό τόν Σεβ. Ἀρχιερέων Ἀττικῆς Ματθαίου, Πειραιῶς Νικολάου, Βρεσθένης Λαζάρου, Ἀργολίδος Παχωμίου, Φθιώτιδος Θεοδοσίου καί Κοζάνης Τίτου καί ἀπό 20 Ἱερεῖς καί Διακόνους. Ἐνταφιάστηκε στό κοιμητήριο τῶν Ἀρχιερέων, στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Μοδέστου.

Πηγή.