Άγιος Βασίλειος του Όστρογκ

29 Απριλίου / 12 Μαΐου. Μνήμη του Αγίου Βασιλείου Οστρόσκι.
29 Априла / 12 Маја. Свети Василије Острошки.

Μεγάλος Άγιος της Σερβικής Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1610 στο χωριό Μρκόνιτς της επαρχίας Πόποβο της Ερζεγοβίνης από ευσεβείς γονείς. Στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Στογιάν. Οι γόνεις του από μικρό τον πήγαν στη Μονή Ζαβάλα. Νέος εισήλθε στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τρέμπινκ κι εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Βασίλειος.Ταξίδεψε στις μεγάλες Σερβικές Λαύρες, τους Άγιους Τόπους και την Ρωσία. Επισκέφθηκε και παρέμεινε στο Άγιον Όρος, μελετώντας την ησυχαστική παράδοση. Συναντήθηκε με πολλούς ασκητές σημειοφόρους και παρέμεινε αρκετά στη μονή Χιλανδαρίου.

Για την αρετή του, εξελέγη επίσκοπος Τρεμπίνσκυ το 1638 και κατόπιν Ζάκχολμσκ και Σκεντερίας, το 1656. Υπήρξε αληθινός ποιμένας και αγάπησε υπέρμετρα το ποίμνιο του. Αξιώθηκε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουίτες, τη λατινική προπαγάνδα,την Ουνία, αλλά και τον Ισλαμισμό. Στα τέλη του βίου του, ο άγιος Βασίλειος, ψάχνοντας την ησυχία, κατοίκησε σε σπήλαιο, κοντά στον φημισμένο γέροντα Ησαία και από εκεί ποίμαινε τη μητρόπολή του επί δεκαπενταετία. Ζούσε λίαν ασκητική ζωή και ήταν πάντα ισχνός και κάτωχρος. Από το σπήλαιο κατέβαινε συχνά στο ποίμνιό του προς νουθεσία.

Ανεπαύθη ειρηνικά στις 29 Απριλίου 1671 και ετάφη στην πόλη Όστρογκ του Μαυροβουνίου στον ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου. Το άφθαρτο τίμιο λείψανό του έγινε πηγή μεγάλων και πολλών θαυμάτων σε πολλούς μέχρι σήμερα. Μετά την κοίμησή του εμφανίστηκε σε όραμα στον ηγούμενο του Οστρόγκ τρεις φορές στη σειρά, ζητώντας να ξεθάψει τα λείψανά του. Πράγματι αφού για 7 ημέρες έκαναν Θεία Λειτουργία και ακαταπαυστες προσευχές, βρήκαν το λείψανό του άφθαρτο. Θεωρείται από τους πιο θαυματουργούς και λαοφίλητους αγίους της Σερβίας. Η μνήμη του τιμάται στις 29 Απριλίου.

Το Μοναστήρι του Αγίου Βασιλείου στο Μαυροβούνιο

Ο Τάφος του Αγίου στην Μονή του στο Όστρογκ.

Ὕμνος στόν Ἅγιο Βασίλειο τοῦ Ὄστρογκ

Βασίλειε, Θεάρεστε ἅγιε,
τῶν ἀλγημάτων θεραπευτά θαυμάσιε:
μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ σου, πού βαθιά ἀγάπησες,
ἱκανώθηκες νά ἱατρεύεις τίς βαρύτερες ἀσθένειες.

Ἀκόμη καί τώρα, δύνασαι νά θεραπεύεις
ὅλους, ὅσοι σέ τιμοῦν καί πιστεύουν ἀκράδαντα
στόν Ζῶντα Θεόν.
Μή παύεις ἀρωγός μας νά προστρέχεις,
ὦ! δόξα ἐσύ τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ!
Μή παύσεις νά ἱκετεύεις τόν Κύριο
ὑπέρ ἡμῶν, τῶν ἁμαρτωλῶν.

Εἶσαι Ἅγιος τοῦ Θεοῦ ἐν δόξῃ οὐρανίᾳ
καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἄνθρωποι πλήρεις ὑγιοῦς πνεύματος.
Σέ σένα βλέπουμε ἕναν ἄνθρωπο ἀληθινό,
ἐλεύθερο ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἔμπλεο ἱαμάτων,
διάπυρο ἀπό τό πῦρ τοῦ ἁγίου Πνεύματος,
σκήνωμα ἅγιο τῆς ἀγάπης τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.

Σέ εὐγνωμονοῦμε, ἅγιε, καί τόν Παντοδύναμο Χριστό,
ὅτι διά σοῦ ἐκχέει τό ὑπεράφθονο ἔλεός Του·
διά Σοῦ, τοῦ θαμαστοῦ καί ἀγγελόμορφου ἁγίου Του -
Βασιλείου τοῦ Σέρβου, τοῦ Θεαρέστου.

Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Από το Βιβλίο του «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»
Συναξαριστής του μηνός Απριλίου