Ήταν απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 2005. Και ενώ όλοι οι πιστοί ετοιμάζοντα
ν να υποδεχτούν στις καρδιές των τον Αναστάντα Κύριον, ένας φάρος σβήνει! Είναι ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου (Κύπρου) κ. Επιφάνιος! Ώρα 17:00! Ο Σεβασμιώτατος Επιφάνιος, ύστερα από πολυχρόνια ασθένεια που τον καθήλωσε στο κρεββάτι για περισσότερα από δέκα χρόνια, παραδίδει τήν μακαρίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού. Η είδησις μεταδίδεται αμέσως στά πέρατα της οικουμένης! Η Αδελφή Ορθόδοξος Εκκλησία της Κύπρου πενθεί! Πενθεί και οδύρεται για τον χαμό του αξίου και διακριτικού οιακοστρόφου της, που οδήγησε το σκάφος της Κύπριδος Εκκλησίας, μέσα από ουκ ολίγες τρικυμμίες και φουρτούνες, εις ευδίους λιμένας. Ήταν η μέρα που ο Κύριος κατέβηκε στόν Άδη για να παραλάβη τις ψυχές των απ' αιώνος κεκοιμημένων. Την ίδια μέρα ο Σωτήρας Κύριος διάλεξε να πάρη μαζί του και την ψυχήν του φίλου του Επισκόπου Επιφανίου για να την αναστήση στο αιώνιο Πάσχα. Η ψυχή του φτερούγισε στα ουράνια αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ευχόμεθα ο άξιος διάδοχος αυτού, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου Σεβαστιανός, να βαδίζει επί τοις ίχνεσιν εκείνου και να οιακοστροφεί το σκάφος της Κυπριακής Εκκλησίας σύμφωνα με τις νουθεσίες του μακαριστού Μητροπολίτου Επιφανίου.
Ποῖος ὁ μεταστάς Ἐπίσκοπος;
Ὁ μεταστάς Ἐπίσκοπος Ἐπιφάνιος (κατά κόσμον Παναγιώτης Παναγιώτου) ἐγεννήθη τήν 19ην Σεπτεμβρίου 1920 εἰς τήν Ἀραδίππου Λάρνακος ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς τόν Στυλιανόν καί τήν Ἐλένην, ἄκρως πτωχῶν καί μή δυναμένων νά τοῦ ἐξασφαλίσουν μίαν ἀρτίαν κατά κόσμον ἐγκυκλοπαιδικήν παιδείαν.
Ἀνέκαθεν εὐλαβής καί ἐπιζητῶν τήν ἐπαφήν εὐλαβῶν πεπειραμένων ἀνθρώπων δυναμένων νά στηρίξουν αὐτόν εἰς τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, ἤδη ἀπό ἡλικίας τῶν δεκαέξι ἐτῶν αἰσθάνεται τήν καρδίαν του τετρωμένην ὑπό θείου ἔρωτος. Τό 1938 δεκαοκταετής πλέον ἐντάσσεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Σταυροβουνίου ὡς δόκιμος μοναχός. Ἐκεῖ ὑπό τήν ἐπίβλεψη τῶν πνευματικῶν του πατέρων Κυπριανοῦ καί Νικάνδρου, ἔμαθε τάς βασικάς ἀρχάς τοῦ ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ.
Ὅταν ὁ νεαρός δόκιμος Ἐπιφάνιος ἀντελήφθη τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου, καίτοι ὑπερηγάπα τούς πνευματικούς του, ἠναγκάσθη νά διακόψη τήν μετ' αὐτῶν κοινωνίαν ἐν τῇ προσευχῇ καί νά παρακολουθῇ τάς ἀκολουθίας μετ' ἄλλων ὁλίγων μοναχῶν καί δοκίμων, κατά τό πάτριον ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον. Πλήν ἔκαμε τοῦτο μέ πόνον ψυχῆς καί οὐδέποτε ἐχρησιμοποίησε τοῦτο διά νά δικαιολογήση οἱανδήποτε ἀπείθειαν πρός τούς προεστώτας του. Τουναντίον, κατά τάς ἀργίας πού ἐπροβλέποντο κατά τό πάτριον, ἐκεῖνος ἠργάζετο μετά τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν διά νά μή θέση σκάνδαλον καί δημιουργήση ὑποψίαν φυγοπονίας.
Ἀπό πρόσφυγας πού ἦλθον ἐξ Ἑλλάδος, ἕνεκα τοῦ πολέμου, ἐπληροφορῇ ὅτι ὑπῆρχαν καί ἄλλοι "Παλαιοημερολογῖται" ἐν Ἑλλάδι με ἕξι Ἀρχιερεῖς ἐπικεφαλῆς τῶν, ἀγωνιζόμενοι τόν καλόν Ἀγῶνα. Ἤρχισαν μετ' αὐτῶν ἀλληλογραφίαν καί ἐζήτησαν ἀπό τόν μακαρίας μνήμης τότε ἐπίσκοπον Βρεσθένης Ματθαῖον πνευματικήν βοήθειαν.
Ἐπεσκέφθη τήν Ἑλλάδα καί παρέμεινε ἐπί τεσσαράκοντα ἡμέρας εἰς τήν Ἀνδρώαν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ. Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος προέβη στήν κουράν τοῦ Σεβασμιωτάτου ὡς ρασοφόρου τήν 20ην ‘Ιουλίου 1946 καί μετ’ ὁλίγας ἡμέρας, τήν 15ην Αὐγούστου ἠξίωσεν αὐτόν τοῦ Ἀγγελικοῦ σχήματος μετονομάσας αὐτόν εἰς Ἐπιφάνιον. Στήν συνέχεια ἐπέστρεψε στήν Κύπρο ὁ Μοναχός πλέον Ἐπιφάνιος μέ τήν ἔφεσιν ὅπως ἐγείρη Μοναστήρι στό ὄνομα καί πρός τιμήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.
Ἐνῶ εὑρίσκετο στήν Ἑλλάδα τόν Σεπτέμβριο τοῦ ἔτους 1955 ἐχειροτονήθη Διάκονος καί Πρεσβύτερος τόν Ὀκτώβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Ἀθικίων Κορινθίας. Ἐν συνεχείᾳ τόν Νοέμβριο προεχειρίσθη εἰς Ἀρχιμανδρίτην καί ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀνέλαβε καθήκοντα Ἀρχιερατικοῦ Ἑπιτρόπου εἰς τήν Κύπρο.
Τέλος, εὑρισκόμενος δι' ἄλλην μίαν φοράν στήν Ἑλλάδα, ἡ Ἱερά Σύνοδος, χωρίς νά τοῦ δώσῃ οὐδεμίαν δυνατότητα ἐπιλογῆς, τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι τόν ἐψήφισαν Ἐπίσκοπον Κύπρου. Παρά τήν διαμαρτυρίαν του ἡ εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίαν του ἔλαβεν χώραν τήν 23ην Ὀκτωβρίου 1956 εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Ἀθικίων Κορινθίας ὑπό τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου πρώην Ἀθηνῶν κ. Ἀνδρέου καί τῶν Μητροπολιτῶν Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίωνος καί Κορινθίας Καλλίστου. Ἀπό τότε πέρασαν 48 συναπτά ἔτη, ἔτη ἀγώνων, πόνων, φροντίδων, ἀπαγοητεύσεων, ἀλλά καί μέ ὁλίγας στιγμάς ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἱκανοποιήσεως.
Ὀ Σεβασμιώτατος διετέλεσε Τοποτηρητής καί θεμελιωτῆς τῶν Ἑνοριῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Γ.Ο.Χ. Αὐστραλίας, τῆς Ἀγγλίας καί τῶν Ἑνοριῶν τῆς Ἁφρικανικῆς γῆς. Χειροτόνησε Ἱερεῖς καί ἐγκαινίασε πολλούς Ναούς στήν Κύπρο.
Ἡ Κηδεία καί ἡ Ταφή.
Tήν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου καί περί ὥραν 12ην μεσημβρινήν ἐψάλη ἡ νεκρώσιμος Ἀκολουθία εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ἀβδελλερό Λάρνακος, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Νικολάου συμπαραστατουμένου ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἀνδρέου καί τῶν Ἱερέων: π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου, π. Παντελεήμονος Ντέσκα, π. Σεβαστιανοῦ Σταύρου, π. Γρηγορίου Τάκη, π. Μιχαήλ Ἰωάννου, π. Κυριακοῦ Ζήνωνος, π. Ἀγαθοκλῆ Παπαδοπούλου, π. Εὐσταθίου Τουρλῆ, π. Σωτηρίου Χατζημιχαήλ καί τοῦ ἱεροδιακόνου π. Ἰερεμίου Μελετίου. Ἡ σορός τοῦ μεταστάντος ἐτάφη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως.
Ἡ Φήμη τοῦ Ἐπισκόπου
| |
| |
Ἐπιφανίου τοῦ Πανιερωτάτου καί Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Κιτιέων καί Προέδρου Ἀμαθοῦντος, Νέας Πόλεως, Λεμεσοῦ καί Κουρίου καί Ἐξάρχου πάσης Κύπρου, ἡμῶν δέ Πατρός καί Ποιμενάρχου, Αἰωνία ἡ μνήμη!
Sydney Time
New York Time
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου