Κήρυγμα στην Θ΄ Ματθαίου

του Μητροπολίτου Νέας Υόρκης Αντωνίου

Θέμα: « Ναοί του Ζώντος Θεού »

Θ΄ Κυριακή του Ματθαίου

12/25 Αυγούστου 2013

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Είναι πολύ, πολύ δύσκολο για μας, ιδιαίτερα με το ρηχό και ανήσυχο νου μας να καταλάβουμε, να κατανοήσουμε το τι ακούσαμε σήμερα απο τον πατέρα μας Απόστολο Παύλο 'Είσται ναοί του ζώντος Θεού. Τι εξαιρετική δήλωση! Τι εξαιρετική ευλογία, και εκτίμηση του τι ειναι ανθρώπινη ψυχή. Τι εξαιρετική λέξη ειπώθηκε  απο αυτόν που ειναι ο πρώτος μετα τον Ένα, όπως η Εκκλησία τον ονόμασε. Ο Ενας φυσικά ειναι ο Ιησούς Χριστός.

Αυτός ο  πρώην Φαρισαίος,  αυτός ο πρώην διώκτης της Εκκλησίας, αυτός ο πρώην του οποίου το όνομα μόνο ακούγοντας οι Χριστιανοί φοβόταν. Τόσος ήταν ο θυμός του, τόση ήταν η οργή του κατά της Εκκλησίας του Χριστού. Και όμως τώρα βλέπουμε τέτοια αλλαγή, που έγινε από την Δεξιά Χείρα του Υψίστου, που αυτός ο διώκτης της Εκκλησίας γίνεται ο εκπρόσωπος, πέρα απο τα Ευαγγέλια, της ζωής του Ιησού Χριστού και του πως πρέπει να ζούμε. Όταν λοιπόν αυτός λέει οτι ήμαστε ναοί Θεού του Ζώντος Θεού πρέπει να τον πιστέψουμε. Να τον πιστέψουμε, γιατί ο Απόστολος αυτός ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού.  Ανέβηκε και άκουσε άρρητα ρήματα που δεν ήταν για ανθρώπους να καταλάβουν και που ειναι πέρα κατανόησης αλλά που ο Απόστολος μας τα περιγράφει ως μεγάλα δώρα του Ζώντος Θεού. Αναζητεί ο Απόστολος να μας δώσει αυτής της απίστευτης γνώσης που έλαβε με λόγια που μπορούμε να κατανοήσουμε. Και παρότι καταλαβαίνουμε τις λέξεις, φοβάμαι ότι τα κατανοούμε μάλλον επιφανειακά ή νομίζουμε πως ειναι λέξεις ποιητικής ή ρητορικής  υπερβολής και δεν καταλαβαίνουμε οτι ο Απόστολος Παύλος δεν ρητορουσε αλλά όλα όσα είπε δεν ειναι απλα αλήθειες στην επιφάνεια τους αλλά έχουν μεγάλο βάθος. Καθώς μαθαίνουμε, καθώς φωτιζόμαστε από το Άγιο Πνεύμα, καθώς γνωρίζουμε μέσα απο τα βιβλία, απο ακούσματα, από προσευχές και νηστείες και ελεημοσύνες, μαθαίνουμε ότι αυτά που ο αποστολος Παύλος μας είπε δεν είναι υπερβολές η ρητορικές αλλά είναι η αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός.

Έτσι όταν μας λέει ότι ήμαστε ναοί του Ζώντος Θεού, πρέπει να τον πιστέψουμε και τον λόγο πως οτι μας είπε, υποστηρίζεται και από την κατάθεση του Αγίου Αποστόλου Ιωάννου που ήταν θεολόγος όχι απο διπλώματα αλλά επειδή αγάπησε τον Σωτήρα και ήταν ο αγαπητός του Κυρίου. Καθώς ο Απόστολος Ιωάννης έγειρε και ακούμπησε στο στήθος του Κυρίου στο Μυστικό Δείπνο, τα βάθη της θεολογίας αποκαλύφθηκαν σ' αυτόν και είπε πως αυτό το Φως – ἐγώ ειμί το Φως, είπε ο Χριστός- αυτό το Φως φωτίζει όλους τους ανθρώπους που έρχονται στον κόσμο. Κάθε άνθρωπο, χωρίς εξαίρεση.

Αλλά εδώ είναι η δυσκολία, το φως που είναι μέσα μας διαλέγουμε να το δυναμώσουμε; Την μικρή σπίθα που έχουμε, την μικρή φλόγα, προσπαθούμε να την δυναμώσουμε ταΐζοντας την με μικρά κλαδιά  ή ότι άλλο μέσο βρουμε; Και ξαφνικά ο άνθρωπος που ξέρει να δυναμώσει τη φωτιά χρησιμοποιεί πρώτα μικρά κλαδιά και φύλλα και σιγά-σιγά μεγαλύτερα ξύλα μέχρι που γίνετε φωτιά που καίει κορμούς.

Αυτό το φως έχει την δύναμη να γίνει πολύ δυνατό μέσα μας. Διαλέγουμε να κάνουμε αυτό ή μήπως διαλέγουμε να σβήσουμε ή να καταπνίξουμε αυτό το φως, γιατί μάς ενοχλεί, μάς κρίνει και επικρίνει τις κακιες πράξεις. Ποιό από τα δύο θα διαλέξουμε;

Όπως και κάθε ναός του Θεού είναι άγιος έτσι κι εσείς είστε άγιοι. Όμως έχουμε δει και ναούς του Θεού που έχουν βεβηλωθεί . Έχουμε δει ναούς του Θεούς που στέκονται φθαρμένοι απο τις καταστροφές των εχθρών της Αγίας Πίστης μας. Τους έχουμε δει αυτούς τους ναούς να στέκονται έτσι απο τους εχθρούς τις Πίστης μας έτσι ώστε μπορούμε να τους επισκεφτούμε και όπως οι παλαιοί Ισραηλίτες επι τους ποταμούς της Βαβυλώνος να κλάψουμε και να θυμόμαστε, όταν θυμόμαστε την Σιών. Και η Σιών ειναι παντού, το Άγιον Όρος είναι παντού, όπου οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται. Θρηνούμε όταν βλέπουμε αυτούς τους ναούς κατεστραμένους. Βλέπουμε τις  Αγίες Τράπεζες αναποδογυρισμένες, βλέπουμε τις εικόνες καμένες σπασμένες όπως και τους πολυέλεους, όλα τα όμορφα πράγματα που οι Χριστιανοί πρόσφεραν ώστε να κάνουν όμορφο το ναό του Ζώντος Θεού, αυτόν τον γήινο προσωρινό ναό.

Έχουμε δει τέτοια πράγματα. Ακόμα και σε Ορθόδοξες χώρες έχουμε δει τέτοιες καταστάσεις. Και έρχεται στο νου μου το ταξίδι μου στην αρχαία Ακρόπολη του Μυστρά, λίγο έξω απο την σημερινή Σπάρτη, έναν εξαίσιο τόπο γεμάτο εκκλησίες. Μπαίνει κανείς μέσα σ' αυτές τις εκκλησίες και βλέπει πως έχουν γίνει φωλιάσματα για νυκτερίδες, κουκουβάγιες και άλλα πουλιά της νύχτας.  Χελιδόνια έχουν χτίσει τις φωλιές τους εκεί που τα Άγια των Αγίων ήταν πρώτα. Και έχουν απομείνει σε αυτή την κατάσταση ακόμα και στην μητέρα πατρίδα την Ελλάδα γιατί έχουν οριστεί ως Αρχαιολογικοί χώροι. Μόνο σε ένα τόπο στο Μυστρά βλέπει κανείς ένα ναο που αγγίζει το μεγαλείο που είχε τον καιρό που οι χριστιανοί ζούσαν εκεί και αυτή είναι η μεγαλοπρεπή εκκλησία της Παντάνασσας, η οποία έχει τεθεί υπο την προστασία μιας μικρής κοινότητας μοναχών γυναικών κάτω απο την Αγία Σύνοδό μας. Η συνοδεία της Μητέρας Αβερκείας είναι αυτή που έχει την ευθύνη για την προστασία και διατήρηση της εκκλησίας της Παντάνασσας.  Σ' αυτή την υπέροχη εκκλησία συνήθως μια ή δυό φορές το χρόνο, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας έρχονται και λειτουργούν γιατί διατηρεί αυτή την δυνατότητα να γίνονται ακόμα λειτουργίες σ' αυτήν. Κάτω απο την υπέροχη αυτή εκκλησία υπάρχει ένας μικρός ναός του Αγίου Παντελεήμονος σχεδόν σαν σε σπηλιά. Σ' αυτό τον μικρό Ναό οι Ορθόδοξες μοναχές, με Ορθόδοξο ιερέα, οπότε μπορεί να ειναι παρόν, λειτουργούνται και λαμβάνουν τα Αγία Μυστήρια.

Ήμουν όμως εκεί στο κάστρο του Μυστρά και είδα τις αναποδογυρισμένες Άγιες Τράπεζες και τις αόμματες εικόνες των εκκλησιών μας και έπρεπε να ήμουν απο πέτρα για να μη θρηνήσει επ΄ αυτού «του ποταμού της Βαβυλώνος σ' αυτόν τον τόπο εξορίας μέσα στα όρια της Ορθόδοξης πατρίδας μας.

Εάν η τιμωρία περιμένει στη μέλλουσα Ζωή όποιον βεβήλωσε μια εκκλησία, ένα τόπο ιερό, το έχει πάρει με τη βία και το έχει καταστρέψει, εάν ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να δώσει τρομερή αναφορά στο Θεό γιατί μια μικρή εκκλησία εδώ, όσο μικρή κι αν είναι, είναι τόπος αφιερωμένος στον Ζώντα Θεό όπου άγγελοι είναι παρόντες και άγιοι, ο Σωτήρας Χριστός είναι παρόν και οπού ο Χριστός εκεί μαζί του είναι και ο Πατήρ και το Άγιον Πνεύμα, εάν κανείς είναι ένοχος γιατί βεβήλωση τέτοιου τόπου κάνοντας το ερείπιο, πόσο μάλλον θα πρέπει να λογοδοτήσουμε εάν έχουμε βεβηλώσει τον ναό του Ζώντος Θεού που είναι η ψυχή μας, και τις καρδιές μας, που ειναι ο θρόνος Του. Πόσο περισσότερη αναφορά θα πρέπει να δώσουμε για τις πράξεις μας εξαιτίας της επιπολαιότητας μας, εξαιτίας της απερισκεψίας μας, εξαιτίας της έλλειψης του αισθήματος του καθήκοντος και της κατανόησης για το τι μας περιμένει μετά από αυτή την ζωή. Γιατί έχουμε συνηθίσει ως στερεότυπο τις εκκλησίες που μπορούμε να βρούμε το πολύ σε απόσταση μιας ώρας ταξιδιού το πολύ. Έχουμε συνηθίσει το ότι μπορούμε να βρούμε τόπο λατρείας , έχουμε συνηθίσει την ιδέα οτι η ψυχή είναι κάτι που θα χωρίσει από το σώμα και με το θάνατο μας ποιός ξέρει τι θα γίνει.

Είναι αυτή η επιπολαιότητα ακόμα κι αυτών απο μας που έκαναν Ορθόδοξη Ομολογία, που έρχονται απο την Ορθόδοξη κολυμβήθρα,  γεννήματα της Ορθοδοξίας αυτών απο μας που έχουν ξαναγεννηθεί απο ύδωρ και Πνεύμα.  Πόσο περισσότερο θα πρέπει να δώσουμε αναφορά την Ημέρα της Κρίσεως εαν έχουμε καταστρέψει και βεβηλώσει τους εαυτούς μας που δεν ειναι προσωρινοί ναοί όπως αυτός που μέσα σήμερα βρισκόμαστε, αλλά ειναι μάλλον αθάνατοι ναοί, αθάνατοι με τη Θεία Χάρη, οι ψυχές όλων μας, εαν τις έχουμε βεβηλώσει με κακές πράξεις, εαν τις έχουμε μολύνει με την έλλειψη αγάπης, εαν τις έχουμε βεβηλώσει με την έλλειψη συμπόνιας για τους λιγότερα έχοντες.  Δεν έχουμε αγαπήσει το Θεό, ούτε επιθυμούμε να τον συναντήσουμε και ακόμα κι αν προσπαθήσαμε συμβαίνει και σε μας οτι συνέβη στον Απόστολο Πέτρο που παρότι προσπάθησε στην αρχή με τόλμη να φθάσει το Χριστό, μόλις είδε τον άνεμο θυελλώδη  άρχισε να αμφιβάλει. Αλλά εκείνος είχε την καλή λογική να φωνάξει «Κυριε, βοήθησε με». Αυτή η περιγραφή της Αγιας Γραφής έχει γίνει ένα απο τα ποιο αγαπημένα θέματα των Ορθόδοξων Χριστιανών εικονογράφων, η εικόνα του Ιησού Χριστού να απλώνει το χέρι Του για να κρατήσει τον Πέτρο καθώς εκείνος βυθίζεται, έτοιμος να πνιγεί απο τα κύματα.

Ας μην είμαστε επιπόλαιοι, ας μην κάνουμε την πίστη μας και τους τύπους της στερεότυπα. Ας μη σκεπτόμαστε πως κάπως, με καποιο μαγικό τρόπο, επειδή οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ήταν ευλαβής άνθρωποι, οτι κι εμείς θα πάμε στον παράδεισο μαζί τους. Ενας σοφός άνθρωπος είπε κάποτε, «Ο Θεός δεν έχει εγγόνια.» Πρέπει όλοι μας να γίνουμε παιδιά του Ζώντος Θεού ευθέως, δια μέσο των Αγίων Μυστήριων, δια μεσο της Πίστης μας, δια μέσο της βαθιάς κατανόησης  κάθε λεπτό της Ζωής μας. Γι' αυτό ο Απόστολος Παύλος μάς λέει να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, αφοσιώνοντας όλη μας τη ζωή στον Χριστό το Θεό μας.

Μπορεί να γίνει, ας γίνει ώστε εκείνη την ήμερα να μπορούμε να δώσουμε λόγο στον Σωτήρα μας για τη σωτηρία μας. Ας γίνει  εκείνη την ήμερα ο ναός της  ψυχής μας να είναι καθαρός στολισμένος και διακοσμημένος με έργα της πίστεως. Ας γίνει και εκείνη την ημέρα να έχουμε το κουράγιο και το θάρρος να πούμε "είμαι δικός σου Ιησού. Κοίτα, κοίτα την καρδία μου, κοίτα την ψυχή μου. Άνοιξε τα βιβλία της συνειδήσεως μου και δες εκεί πως, ναι είχα αμαρτήσει αλλά είχα μετάνιωσα, και σταμάτησα να κάνω αυτά τα πράγματα που ήταν κηλίδες στις σελίδες της συνείδησης μου και δεν επέστρεψα σ αυτά αλλά έχω πραγματική μετάνοια".

Ας γίνει έτσι  εκείνη την ημέρα, επειδή δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο απο την σωτηρία μας στο όνομα του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, Του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος που μας έσωσε, γι' Αυτόν η δόξα και η τιμή εις τους αιώνας των αιώνων. ΑΜΗΝ.

Μετάφραση: Σεβαστή Κούρου