Πανήγυρις Αγίου Διονυσίου

Μεγαλόπρεπα εώρτασε σήμερα
ο Ενοριακός Ι. Ναός Αγίου Διονυσίου Πατρών
την ετήσια πανήγυρή του.
Προεξήρχε ο Άγιος Αρχιγραμματεύς
Αιδεσιμώτατος Πρωτοπρεσβύτερος
κ. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου.

Ονομαστήρια Αρχιεπισκόπου (6.12.2009)

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
(Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγ.Τριάδος Κ. Ηλιουπόλεως)

ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Μακαριωτάτου
και θεοπροβλήτου Αρχιεπισκόπου
Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ !!!

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και έντονη θρησκευτική κατάνυξη εωρτάσθηκαν και φέτος τα Ονομαστήρια του σεπτού Προκαθημένου της Εκκλησίας μας, με την συμμετοχή των Αρχιερέων Αργολίδος κ. Παχωμίου, Θηβών & Λεβαδείας κ. Ανδρέου, Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και Αμαθούντος κ. Λαζάρου.

Συνοδική και Αρχιεπισκοπική Ιερουργία.

Ο Ιερώτατος Ιεροδιάκων π. Αγάθων
αναγιγνώσκει το Ιερόν Ευαγγέλιον

Ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου
Πρωτοπρεσβύτερος κ. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου
και οι Ιερομόναχοι π. Κυπριανός Φιλημέγκας,
π. Παντελεήμων Τσαλάγκας, π. Κασσιανός Braun
και π. Φίλιππος Σελητσανιώτης

Ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου
π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου
κηρύσσων τον Θείον Λόγον
κατά την ώρα του Κοινωνικού.

Ο Εφημέριος π. Κασσιανός κοινωνών τους πιστούς.

Κατά την Απόλυσιν της Συνοδικής Θείας Λειτουργίας.

Ο πολιός Επίσκοπος Αργολίδος κ. Παχώμιος,
Αντιπρόεδρος της Ιεράς Συνόδου
προσφωνών τον Μακαριώτατον
εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου.

Ο Μακαριώτατος δίδων ως ευλογίαν έν Σταυρόν
και ο π. Παντελεήμων διανέμων το Αντίδωρον.

Από την ευλογημένην Τράπεζαν
που παρετέθη εις τας εγκαταστάσεις
της παρακειμένης του Ναού Αρχιεπισκοπικής Κατοικίας

Πανήγυρις Αγίου Ανδρέου

Από τον Αρχιερατικό Εσπερινό
του Πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου
Δραπετσώνος Πειραιώς,
χοροστατούντος του Μακ. Αρχιεπισκόπου
Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
(Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2009)

Σάββατο 29.11.2009

Ο Αρχιμανδρίτης π. Κασσιανός ιερουργών μετά από πολλά χρόνια
το Παρεκκλήσιο του Τιμίου Προδρόμου κάτωθι του Ενοριακού
Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Περιστερίου Αττικής
το Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2009.

Εορτή Αγίας Αικατερίνης

Με την αρμόζουσα μεγαλοπρέπεια πανηγύρισε την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2009, ο Ενοριακός Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Άνω Κώμης Κοζάνης. Του πανηγυρικού Εσπερινού προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Θηβων & Λεβαδείας κ. Ανδρέας. Την κυριώνυμον ημέραν ο Σεβασμιώτατος προέστη της πανηγυρικής Ιερουργίας συμπαραστατούμενος υπό των Πρεσβυτέρων π. Κωνσταντίνου Γκατζιούρα και π. Αντωνίου Kokes και του Ιεροδιακόνου π. Αγάθωνος Αγιαποστολίτου. Μετά το πέρας της Θείας Λείτουργίας ακολούθησε η Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος εις τας οδούς πέριξ του Ναού.

Πανηγύρισε, επίσης, ο Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης στην Θεσσαλονίκη. Της Εορτίου Θείας Λειτουργίας προέστη ο Ιερομόναχος π. Φίλιππος Σελητσανιώτης, ο οποίος εκήρυξε και τον Θείον Λόγον.

Των Αγίων εις τα Άγια...

«Ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἰσοικίζεται»

«Ἐπέλαμψεν ἡμέρα χαρμόσυνος καί ἑορτή

πανσε­βά­σμιος. Σήμερον γάρ ἡ πρό τόκου

Παρθένος μεί­νασα, ἐν Ναῷ Ἁγίῳ προσάγεται».

Διά τῶν λόγων τούτων, ἀδελφοί μου, ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλησίας ὑμνωδός μᾶς εἰσοδεύει εἰς τό μέγα γεγονός, τό ὁποῖον ἑορτάζομεν σήμερον: τά Εἰσό­δια τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Ναόν, τήν ἀφιέρωσίν της εἰς Κύριον τόν Θεόν, τοῦ ὁποίου δῶρον ὑπῆρξε πρός τούς γέροντες γονεῖς της καί ὁ ὁποῖος «ἐπέβαλλε χά­ριν ἐπ᾿ αὐτήν».

Καί ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅλοι, εἴμεθα ἀφιερωμένοι εἰς τόν Κύριον ἀπό τήν ἡμέραν τοῦ βαπτίσματός μας καί αὐτήν τήν ἀφιέρωσιν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τόν Θεόν ὑποδηλώνει ἡ τριχοκουρία κατά τό βάπτισμά μας, ὅταν γενώμεθα μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας κεφαλή εἶναι ὁ ἴδιος, ὁ τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγός καί τελειωτής Ἰησοῦς.

Ἔχομεν στήν καρδιά μας τήν γλυκιάν αἴσθησιν τῆς χαρᾶς ὅτι ἡ Παναγία μᾶς ὑποδέχεται σήμερα εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, κα­θώς ἡμεῖς εἰσοδεύομεν στόν Ναό λαμπαδηφόροι, μέ ἀνημμένας τάς λαμπάδας τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀφοσιώσεώς μας, διά νά προσκυνήσωμεν, νά συλλειτουργήσωμεν καί νά ἀναθέσωμεν εἰς τήν Κυ­ρίαν Θεοτόκον τούς πόνους καί τούς πόθους μας, τά προβλήματα καί τούς προβληματισμούς μας καί νά ἐπαναλάβωμεν πάλιν καί πολλάκις: «Τῆς Παναγίας Ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, μετά πάν­των τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτούς καί ἀλλή­λους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

* * *

Ἀδελφοί μου,

Μᾶς καλεῖ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σήμερον, ἅπαξ ἔτι, νά ἐννοήσωμεν ὅτι τά Εἰσόδια τῆς Πανάγνου ἐγέ­νοντο «τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις» εἰς τό προαιώ­νιον σχέδιον τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου, μᾶς κα­λεῖ νά ἐννοήσωμεν ὅτι ἡ «Παναγία ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς δείκνυται καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσιν προκαταγγέλεται» διά νά βοήσωμεν ἔπειτα Αὐτῆ μεγαλοφώνως τό «Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».

«Δεῦτε προθύμως τῆ Θεοτόκῳ προσέλθωμεν καί τά εἰς αὐτήν προτελεσθέντα θεῖα μυστήρια οἰκονομικῶς ἐποπτεύσωμεν» μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος Γερμανός ὁ Α΄, Πατριάρχης Κων/πόλεως, κατά τήν φαιδράν ταύτην ἑορτήν τῶν Εἰσοδίων τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ «σήμαντρον ἀκριβές τῆς ἐσομένης περί αὐτήν δόξης», «προοίμιον τῆς μελλούσης ἐπι­σκιάζειν αὐτῆ θείας χάριτος» καί «γνώρισμα τηλαυ­γές τῆς ὑπερβαλλούσης αὐτῆς καθαρότητος».

«Δεῦτε ἴδωμεν» εἰσερχομένην εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τήν Παναγίαν, τόν γλυκύτατον καρπόν τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγωνίας τῶν Ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, τήν θεόσδοτον θυγα­τέραν αὐτῶν, τήν κεχαριτωμένην παρά τῷ Θεῷ, τήν προῳρι­σμένην διά τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Σαρκώσεως. «Ταύτην ὁ Πατήρ μέν προώ­ρι­σε, προφῆται δέ διά τοῦ Πνεύματος προεκήρυξαν, ἡ δέ τοῦ Πνεύματος ἁγιαστική δύναμις ἐπιφοιτήσασα ἐκάθηρε καί ἡγίασεν», ἀναφέρει χαρακτηριστικῶς ὁ ἱερός Δαμασκηνός.

Οἱ Θεοπάτορες καί πολυάρετοι γονεῖς της ἐπειδή πέτυχαν τό ζητούμενο, ἔσπευσαν νά ἐκπληρώσουν τήν πρός τόν Θεόν ὑπόσχεσή τους καί μετά ἀπό τόν ἀπογαλακτισμό, εἰς ἡλικίαν μόλις τριῶν ἐτῶν, τήν ὁδηγοῦν εἰς τόν Ἱερόν Ναό τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ, εἰς τόν Ναόν, «ὁ καθαρώτατος Ναός τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτί­μητος παστάς καί Παρθένος, τό ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» «ἔζη καθάπερ ἐν Παραδείσῳ ..., Θεῷ βλεπομένη μόνῳ, Θεῷ τρεφομένη, Θεῷ τηρου­μένη μόνῳ, δι' αὐτῆς σκηνώσειν ἐν ἡμῖν μέλλοντι....». Ἐκεῖ εἰς τό Ἱερό, ἡ Παναγία ἀναδεικνύεται ἡ ἱερωτέ­ρα ἀνθρωπίνη ὕπαρξις, ἡ ὁποία «ὅτε ἦλθε τό πλήρω­μα τοῦ χρόνου», ὑπούργησε τό μέγα μυστήριον τῆς σωτηρίας ἡμῶν καί κατά τόν Ἅγιον Ἀνδρέα Κρήτης, ἐγένετο Ἐκκλησία καί ἐγέννησε τήν Ἐκκλησίαν, ἀφοῦ ὁ Χριστός «Ἐκκλησίας σάρκα ἀνέλαβεν».

Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου γίνεται σήμε­ρον καί πάλιν δι' ἡμᾶς ὑπόμνησις, κλῆσις καί προσδο­κία. Γίνεται, τό πρῶτον ὑπόμνησις τῶν εἰσοδίων τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον καί τήν ἱστορίαν «διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν». Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων παρα­πέμ­πει εἰς τό μέγα γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐναν­θρώπησις ἀπο­τε­λεῖ τό μεγαλύτερον δεῖγμα τῆς θείας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν πεπτω­κότα ἄνθρωπον.

Ὁ Χριστός ἔμελλε, κατά τόν ἐπίσκοπο Ἀχρίδος Θεο­φύλακτον, «πάντας δικαιῶσαι χάριτι καί λύσας τό μεσότειχον τοῦ φραγμοῦ πᾶσιν ἀνοῖξαι τάς τῶν πρίν ἀβάτων εἰσόδους καί ἁγιάσας πάντας καί καθαρίσας ὕδατί τε καί Πνεύματι εἰς τά τῶν ἁγίων εἰσδέξασθαι Ἅγια. Διά ταῦτα τήν Παρθένον προϋποδέχεται καί τά νῦν ἐπ' αὐτῇ γεγονότα τῇ πρός αὐτόν παντός τοῦ γένους ματέ ταῦτα καταλλαγῆ ὅμηρα (ἐνέχυρα) πιστά δίδωσι».

Διά τόν λόγον τοῦτον ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου γίνεται ὑπόμνησις τῶν εἰσο­δίων εἰς τήν ζωήν καί τήν ἱστορίαν ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν. Πάντες ἐγεννήθημεν, εἴδομεν τό φῶς τῆς ζωῆς, ἐλάβομεν θεία χαρίσματα, ἀπολαμβάνομεν τά μεγαλεῖα τῆς θείας δημιουργίας ἔχοντες τό προνόμιον τῆς συνδη­μιουργίας καί χαιρόμεθα τήν μεταξύ ἡμῶν κοινωνίαν καί τήν θέσιν ἡμῶν ἐντός τοῦ κόσμου. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παιδαγωγεῖ συνεχῶς εἰς τήν εὐχαρι­στιακήν βίωσιν τούτων. Ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν ἀδιαλεί­πτως προβάλλει τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τά ἐν τῷ Ναῷ Εἰσόδια τῆς ὁποίας σήμερον ὑπομιμνῄ­σκουσιν ὅτι ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μας δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλος ἀπό ἐκεῖνον τόν ὁποῖον ἡ Πάναγνος μᾶς διδάσκει, ὁ δρόμος, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ἐλευθερίας «τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ», ὁ δρόμος τῆς ταπεινώσεως, τῆς συνεχοῦς ἀγά­πης μας μέ τόν Θεόν καί τόν πλησίον μας, ὁ δρόμος τῆς θυσίας τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς φιλαυτίας καί τῶν ἐγωϊστικῶν ἐπιδιώξεών του πρός χαριν τοῦ πλησίον μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀδελφός μας καί τέκνον ἠγαπη­μέ­νον τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας γίνεται, τό τρίτον, ὑπόμνησις τῶν δικῶν μας εἰσοδίων εἰς τήν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν διά τοῦ θείου Βαπτίσματος, «τοῦ λουτροῦ τῆς παλιγγενεσίας», τοῦ μυστηρίου τῆς ἐν Χριστῶ ἀναγεννήσεώς μας. Πάντες ἐβαπτίσθημεν εἰς τήν ἁγίαν κολυμβῆθραν τῆς Ἐκκλησίας "εἰς Χριστόν Ἰησοῦν". Τό Βάπτισμα εἶναι ἡ Ὡραία Πύλη, διά τῆς ὁποίας εἰσοδεύει ὁ ἄνθρωπος εἰς τήν Ἐκκλησίαν, γίνε­ται μέλος τοῦ μυστικοῦ θεανθρωπίνου σώματός της καί κοινωνεῖ τοῦ πληρώματος τῆς ζωῆς της.

Καλούμεθα, ὅλοι ἡμεῖς οἱ πιστοί Χριστιανοί, νά ἔχωμεν συνεχῶς πρό ὀφθαλμῶν τήν εἰκόνα τῶν διά τοῦ ἱεροῦ βαπτίσματος εἰσοδίων μας ἐν τῶ ἁγίῳ σώ­ματι τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἐπαναλαμβάνωμεν συνε­χῶς τό «Συντάσσομαι τῶ Χριστῶ» ὁσάκις τό φρόνη­μα τοῦ κόσμου μᾶς καλεῖ να ἀρνηθῶμεν τήν ἀληθι­νήν πίστιν, νά πιστεύσωμεν σέ ἄλλους θεούς, νά ἀπο­καθηλώσωμεν ἀπό τό εἰκονοστάσιον τῆς καρδίας μας τόν Χριστόν καί νά παύσωμεν νά ζῶμεν «σωφρόνως, δικαίως καί εὐσεβῶς ἐν τῶ νῦν αἰῶνι». Βοηθός μας στό ἔργον τοῦτο καί πάλιν εἶναι ἡ Παναγία, ἡ σήμε­ρον τιμωμένη καί ἑορταζομένη.

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε, ἀδελφοί μου, τελειώνον­τας ὅτι ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων ἀπο­τελεῖ προσωπικήν κλῆσιν τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς εἰς τήν ἁγιότητα. Καλούμεθα νά βαδί­ζωμεν εἰς τήν ὁδόν τῆς θεώσεως, εἰς τήν ὁδόν τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος, νά εἰσο­δεύωμεν εἰς τήν πνευματικήν, λειτουργικήν καί μυ­στηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας. Καλούμεθα νά εἰσο­δεύωμεν εἰς τόν κρυπτόν τῆς καρδίας μας ἄνθρωπον, νά κάνωμεν συνεχῶς προσευχητικά εἰσόδια εἰς τούς Ἱερούς μας Ναούς, ὅπου ἀδιαλλείπτως ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐπιτελεῖται, ἀλλά καί νά κάνωμεν συνεχῶς εἰσόδια εἰς τό ταμιεῖον τῆς προσευχῆς, ἐκεῖ ὅπου «ὁ Πατήρ ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσῃ ἐν τῷ φανε­ρῷ». Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ συνεργάζεται μετά τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ «βουλομένων ... ἡ σωτηρία, οὐκ ἀναγκαζο­μένων», κατά τήν ἔκφρασιν τῶν ἁγίων Πατέρων.

Αὐτήν τήν συνεργασίαν διδάσκει σήμερον ἡ εἰσερχο­μένη εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τριετί­ζουσα Δάμαλις, διό καί ἀποτελεῖ πρότυπον διά πάντα χριστιανόν. Αὐτήν τήν συνεργα­σίαν ἔχομεν πρό ὀφθαλμῶν εἰς τήν ἱεράν εἰκόνα τῶν Εἰσοδίων Αὐτῆς. Μίαν συνερ­γα­σίαν, ἡ ὁποία σκοπόν ἔχει νά μᾶς διδάξῃ ὅτι «ζῶ­μεν, κινούμεθα καί ἐσμέν» ἐντός τοῦ μυστικοῦ σώμα­τος τῆς Ἐκκλησίας διά νά εἰσέλθωμεν εἰς τήν Βασι­λείαν τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτό εἶναι τό τέλος καί ὁ προορισμός τῶν χριστια­νῶν. Ἡ Μεγάλη Εἴσοδος τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς ζωῆς μας. Καί ἡ ὕπαρξίς μας ἒντός τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τοῦτον μόνον τόν ὑψηλόν στόχον. Νά εἰσέλθω­μεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς κατά Χριστόν ζωῆς, νά λάβωμεν τήν σταθεράν ἀπόφασιν νά ταυτίσωμεν τό θέλημά μας μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά πραγ­ματοποιήσωμεν τά εἰσόδιά μας εἰς τόν κρυπτόν τῆς καρδίας ἄνθρωπον, διά νά δυνηθῶμεν, ὅταν ἔλθη ἡ κλῆσις τοῦ Θεοῦ, νά γίνουν μετά τήν ἔξοδον ἐκ τῶν προ­σκαί­ρων, τά εἰσόδιά μας εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Διά τοῦτο, ἀδελφοί μου, ἐπιτακτική ἀνάγκη εἶναι νά θερμανθῆ ἔτι περισσότερον ἡ πίστις μας. Χλιαροί δέν χωροῦσιν ἐν τῷ Οἴκῳ τοῦ Θεοῦ. Ἡ λατρεία μας εἰς τόν Θεόν, θά εἶναι τό καθημερινό μας μέλημα. Ἔχωμεν ὅλας τάς ἀνέσεις, ὑστεροῦμεν ὅμως εἰς τήν Πίστιν. Μέ λύπην διαπιστώνομεν ὅτι συχνάκις ἀρκούμαστε εἰς τό λεγόμενον "καθῆκον" μας. Ἀδυνα­τοῦμε νά βιώσωμεν τό μυστήριον τῆς κοινωνίας μετά τοῦ Θεοῦ εἰς τό ταμιεῖον τῆς καρδιακῆς μας οἰκίας, ἀδυνατοῦμε νά συλλειτουργήσωμεν καί μετά τοῦ Ἱερέως τό μυ­στή­ριον τῆς ἀναιμάκτου ἱερουργίας. Στε­κόμεθα ἁπλοί θεαταί καί δέν εἰσοδεύομεν εἰς τό ἐπέ­κεινα τοῦ Θυσιαστηρίου, ὅπου μᾶς ἀναμένει ὁ Ἐσταυ­ρωμένος Ἰησοῦς μέ ἀνοιχτάς τάς θείας Του ἀγκάλας, διά νά μᾶς διδάξη μέ τόν Σταυρόν Του.

Οἱ ἀρχαιότεροι ἐξ ἡμῶν ἔνδακρεις ἐνθυμοῦνται μέ πόσην ἔνθερμην πίστιν καί ζέουσαν καρδίαν οἱ πρό ἡμῶν χριστιανοί ἔτρεχον ἐν μέσῳ τῆς νυκτός καί ἐν μέσῳ διωγμῶν καί κακουχιῶν εἰς τούς Ἱερούς Ναούς τῶν Ἀθηνῶν, ψάλλοντες πολυώρους ἱεράς Ἀγρυπνίας καί αἰτοῦντες παρά Κυρίου τά «κεχαρισμένα ἡμῖν ἀγαθᾶ».

Ἀναμιμνήσκονται καί οἱ νεότεροι τόν θεῖον ζῆλον, ὅπου δέσποζεν ἀνάμεσα εἰς τούς χριστιανούς, νά τρέ­ξουν ἐνωρίς εἰς τόν Ναόν, ὄρθρου βαθέος, διά νά φθάσουν νά προσκυνήσουν τό ἱερόν Εὐαγγέλιον καί σήμερον ἴσως δέν ἐπροφθάνομεν ἐμεῖς νά συμμετέ­χω­μεν οὔτε εἰς τήν ἔναρξιν τῆς ἀναιμάκτου θυσίας, πού ξεκινᾶ διά τοῦ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία …».

Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων, ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ τήν προσδοκίαν τῶν εἰσοδίων μας εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο κηρύσσει καί διακονεῖ σήμερον καί πάντοτε ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία. Τοῦτο εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ προσμονή, ἡ ἐλπίδα καί ἡ προσδοκία μας ἀπό «τήν τῶν ὅλων προσδοκίαν ὑπέρ λόγον τεκοῦσαν» Παναγίαν, τοῦτο ἄς εἶναι καί τό διαρκές μέλημα καί διακόνημα ἡμῶν, ἵνα πάντες, ταῖς πρε­σβεῖαις Αὐτῆς, ἀξιωθῶμεν τῆς μεγάλης ταύτης χάρι­τος. Ἀμήν. Γένοιτο!

Κήρυγμα του Βασιλείου Τσαρκατζόγλου
επί τη εορτή των Εισοδίων του έτους 2007
εις τον Ιερόν Ναόν Αγ. Ανδρέου Πειραιώς.

Αρχιστράτηγοι Θεού...

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ
ΚΡΥΑΣ ΒΡΥΣΗΣ ΓΙΑΝΙΤΣΩΝ
(08.11.2009)

Της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας
προεξήρχεν ο όμορος Μητροπολίτης
Βερροίας, Ναούσης & Καμπανίας κ. ΤΑΡΑΣΙΟΣ,
εν συλλειτουργία μετά των Σεβ. Μητροπολιτών
Θηβών κ. Ανδρέου και Λαρίσης κ. Ιγνατίου.

Ο Εφημέριος του Ναού π. Αντώνιος Kokes.

Ο Παν/τος Ιερομ. π. Νεόφυτος Τσακίρογλου
κηρύττων τον Θείον Λόγον.

Κατά την Απόλυσιν της Θείας Λειτουργίας.
Συμμετείχαν οι Πρεσβύτεροι π. Αντώνιος και π. Κωνσταντίνος,
ο Ιερομόναχος π. Νεόφυτος και ο Διάκονος π. Αγάθων.

Εξερχόμενοι του Ναού δια την ιεράν Λιτανείαν.

Εορτή Σεβ. Χρυσοστόμου

Π Ο Λ Υ Χ Ρ Ο Ν Ι Ο Ν

ποιήσαι Κύριος ο Θεός

τον Σεβασμιώτατον

και πολυ-αγαπητόν μας

Επίσκοπον Φιλίππων

κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ

εις Πολλά Έτη!

Περί πραότητος και ανεξικακίας

Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτη

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση. Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: "Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω". Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος! Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανή! Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι; Ποιός μπορεί να ισχυρισθή πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής; Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθής και να διορθωθής. Και εσύ να νοιώθης όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου, που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθής και να σωθής!

Όταν σε λυπούν ή όταν σε προσβάλλουν, τότε να ενθυμήσαι τα Πάθη του Κυρίου μας: Όταν τον ύβρισαν, αυτός δεν ύβριζεR όταν τον ειρωνεύονταν, αυτός δεν ειρωνευότανR όταν τον κτυπούσαν, αυτός δεν κτυπούσεR όταν τον κακολογούσαν, αυτός δεν κακολογούσεR αλλά σ’ όλα αυτά ανταποκρινόταν με ηρεμία: "Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού" (Ιω. ιη’ 23). Και προσευχόταν για τους σταυρωτές Του. Να ζούμε, όπως έζησε ο ΧριστόςR δηλαδή με ταπείνωση, με υπακοή, με ανεξικακία. Να φροντίζουμε να Τον μιμούμαστε, όσο γίνεται, σε όλα. Μετά χαράς να βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, και να μισούμε τον φαρδύ και αστόχαστο βίο.

Πρόσεξε να μη σου κακοφαίνεται, όταν σου πουν λόγο σκληρό. Οι λόγοι οι σκληροί, οι υβρισιές, οι καταφρονήσεις απαλλάτουν τον άνθρωπο από τους κακούς λογισμούς, και μάλιστα τους αισχρούς. Τον απαλλάτουν απ’ όλα τα πάθη, αρκεί να υπομένη όλα αυτά αγόγγυστα. Όταν φθάσης στο σημείο να ευχαριστείσαι, όταν σε καταφρονούν, σε υβρίζουν και σε συκοφαντούν, τότε να ξέρης σίγουρα ότι θα απολαύσης στέφανον αμάραντον στους ουρανούς.

Αν σε κοροϊδεύουν, εσύ κάνε καλούς λογισμούς, παίρνε το π.χ. για αστείο, και έτσι φεύγει εύκολα η παρεξήγηση και το σκάνδαλο. Να σας πω ένα παράδειγμα: Στο διακόνημα της γεωργίας, είχα δύο λαϊκούς βοηθούς, μισθωτούς της Μονής. Ο ένας ήταν έμπειρος στη γεωργία, ενώ ο άλλος εργαζόταν προηγουμένως ως κουρέας, και μόνο πρόσφατα είχε αρχίσει να επιδίδεται και αυτός στη γεωργία. Ο έμπειρος ήταν μικρότερος στην ηλικία από τον άλλο. Κι όμως τον πείραζε, αποκαλώντας τον "ψωμά", υπονοώντας ότι δεν ήταν άξιος στη δουλειά του, αλλά μόνο για να τρώη ψωμί ήταν ικανός. Όμως ο άλλος ήταν πράος και ανεξίκακος, άν και ήταν μεγαλύτερος και είχε και δέκα παιδιά. Έλεγε με τον λογισμό του: "γιατί να μου κακοφανή, άν με αποκάλεσε "ψωμά"; Ας τον να λέη. Δεν πειράζει!" Δηλαδή ταπεινώθηκε εκούσια, εξέλαβε την προσβολή για αστείο, δεν στενοχωρήθηκε, και έτσι κέρδισε ό,τι πιο πολύτιμο: Τη Χάρη του Θεού!

Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι "αυτοί κληρονομήσουσι την γην" (Ματθ. ε’ 5). Αυτός, που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλ’ ούτε και μέσα στην ψυχή του. Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και τη φυγή, και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσης.

Πολλοί οργίζονται όχι μόνον εναντίον ανθρώπων, αλλά και εναντίον αψύχων πραγμάτων, και αρχίζουν να σπάνε αντικείμενα και να χτυπούν τα ζώα, που νομίζουν ότι τους έφταιξαν. Όμως ο αληθινά πράος και ανεξίκακος δεν οργίζεται με τίποτε και είναι πάντοτε ειρηνικός. Το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα στην ψυχή του.

Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή.

Ο πραός παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του. Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούνR ούτε όταν τον υπολογίζουν, ούτε όταν τον αγνοούνR ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.

Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση.

Ο πράος, και με μόνη τη θέα του, σκορπίζει ειρήνη και χάρη.

Ονομαστήρια Σεβ. Περιστερίου

Με λαμπρότητα και εν μέσω πυκνού εκκλησιάσματος εώρτασε την Ονομαστική του Εορτή ο Σεβ. Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων. Χθες βράδυ εψάλη ο Μέγας Εσπερινός εις τον Ιερόν Ναόν Ζωοδόχου Πηγής Νικαίας, όπου υπάρχει Κτήτωρ Αυτού. Σήμερον ο Σεβασμιώτατος προεξήρχε της πανηγυρικής Αρχιερατικής Ιερουργίας εν συλλειτουργία μετά του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιγνατίου, του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου Αιδ/του Πρωτοπρ. π. Δημητριου Τσαρκατζόγλου, του Πρεσβυτέρου π. Στεφάνου Stefanov και των Ιερομονάχων π. Νεοφύτου Τσακίρογλου, π. Παντελεήμονος Τσαλάγκα και π. Φιλίππου Σελητσανιώτη. Τον Θείο Λόγο εκήρυξεν ο Ιεροκήρυξ κ. Δημήτριος Κάτσουρας. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας παρετέθη εόρτιος Τράπεζα στο Αρχονταρίκι του Ναού.

Αγρυπνία Αγίου Γεωργίου

Κατανυκτική Αγρυπνία ετελέσθη
εις τον Ενοριακόν Ιερόν Ναόν
Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καλλιθέας,
ὀπου πανηγύριζε το Παρεκκλήσιον του Αγ. Γεωργίου.

Η μοναχή Μαριάμ έφυγε...

Η Μοναχή Μαριάμ, η κατά σάρκα μητέρα των Σεβ. Μητροπολιτών μας Θηβών & Λεβαδείας κ. Ανδρέου και Φιλίππων κ. Χρυσοστόμου έφυγε από κοντά μας, χθες νύχτα στη 1:00, ύστερα από ολιγόμηνη ασθένεια, σε ηλικία 80 ετών. Η Νεκρώσιμος Ακολουθία εψάλη σήμερον στις 14:00 από την Μονή της μετανοίας της, την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορινθίας, χοροστατούντος του πολιού Γέροντος Αργολίδος κ. Παχωμίου, συμπροσευχομένων του Σεβ. Μητροπολίτου Θηβών & Λεβαδείας κ. Ανδρέου και του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου. Επικηδείους Λόγους εξεφώνησαν ο Σεβ. Αργολίδος και ο π. Δημήτριος. Η τιμία Σορός της ετάφη εις το Κοιμητήριον της Μονής. Η Αείμνηστος μοναχή Μαριάμ (κατά κόσμον Μαργαρίτα Σύρου) ήταν νυμφευμένη με τον αείμνηστο σύζυγό της Θωμά (του δια του θείου και αγγελικού σχήματος μετονομασθέντος Θεοκλήτου Μοναχού) και μαζί απέκτησαν 7 τέκνα, εκ των οποίων οι δύο Επίσκοποι της Εκκλησίας μας και η αδ. Μακαρία, μονάζουσα εις την Γυναικείαν Ιεράν Μονήν Αγίων Ταξιαρχών Αθικίων Κορινθίας.

Ο υιός ασπάζεται την μητέρα

Και η κόρη, μοναχή Μακαρία,
παίρνει την ευχή της μάνας, μοναχής Μαριάμ

Ας έχουμε την ευχή της,
δια να πορευόμεθα ευκολώτερον
τούτον τον μάταιον δρόμον της ζωής!