ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2008

ΠΑΣΧΑ 2008

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

του προκαθημενου τησ γνησιασ ορθοδοξου εκκλησιασ τησ ελλαδοσ

μακ. αρχιεπισκοπου αθηνων κ. Νικολαου

ΠΡΟΣ

απαν το χριστεπωνυμον πληρωμα

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια,

ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ἧ ἐστερέωται»

Σεβαστοί μου ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,

Τίμιον Πρεσβυτέριον,

εὐλαβή Μοναχικά Τάγματα καί

εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Τό φῶς πού λάμπει ἀπό τόν Τάφον, πού μόλις πρίν ἀπό λίγες ὥρες κρατοῦσε τό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, φωτίζει ὄχι μόνον τόν Οὐρα­νόν καί τήν γῆν, ἀλλά ἀκόμα καί τά "καταχθόνια", τά βάθη καί αὐτοῦ τοῦ Ἅδου, ἀπό τόν ὁποῖον ὁ ἐγερθείς Λυτρωτής ἐλευθέρωσε τάς ψυχάς τῶν ἀπ᾿ αἰώνων θανέντων ἁγίων, "τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος".

Σήμερον, ὅπου τό σκοτάδι τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς σαρκολατρείας καί τῆς ἀπιστίας ἔχει καλύψει σχεδόν τά πάντα, τί εἶναι πιό ποθητόν ἀπό τό καθαρό, τό γλυκύ καί ἀνέσπερον φῶς τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ; Καί ὅμως, αὐτό τό φῶς, πού ἔχει τήν δύναμιν νά σκορπίση καί νά παραμερίση τό πυκνό σκοτάδι τοῦ Ἅδου, ἐμποδίζεται νά φθάση στίς καρδιές τῶν ἀπίστων καί ὑλοφρόνων καί κυνικῶν ἀνθρώπων, πού παραλόγως προτι­μοῦν τό σκότος πού κρύβει τάς πράξεις των.

Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνα τέτοιο φῶς, μία τοιαύτη δύναμις, νά ἐμποδίζεται ἀπό τό θέλημα τῶν κακοδιαθέτων ἀνθρώπων; Αὐτό πού τό ἐμποδίζει εἶναι ἡ ἐλευθερία, τό αὐτε­ξού­­σιον, αὐτό τό φοβερόν δῶρον, μέ τό ὁποῖον ὁ Παντο­δύ­ναμος ἐπροίκισεν τόν ἄνθρω­πον καί τό ὁποῖον ὁ ἴδιος ὁ Θεός δέν τό παρα­βιάζει, δέν τό ἀθετεῖ.

Οὐδέν ἀπορίας ἄξιον, διότι οἱ κοσμικόφρονες ἄνθρωποι ἀποστρέ­φονται τό ὑγειές καί ὑπερκό­σμιον φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὅταν ὅμως, ὡς ὑπεύθυνος Ποιμε­νάρχης τῆς Ἐκκλησίας, παρατηρῶ ὅτι μία τέτοια κατά­στασις ἀπειλεῖ μέλη τοῦ μυστικοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τότε καθη­κόν­τως πρέπει νά κρούσω κώδωνα κινδύνου καί νά καλέσω εἰς ἐπιστράτευσιν ὅλους, ἀσχέτως βαθμοῦ καί ἀξιώ­ματος, πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ κοινοῦ μας ἐχθροῦ. Λέγω κοινός ἐχθρός, διότι εἶναι ὡσάν ἕνα σῶμα· ὅταν κάποια ἀσθένεια ἀπειλεῖ ἕνα μέλος, θέτει εἰς κίνδυνον ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας.

Λαμβάνω, λοιπόν, τήν εὐκαιρίαν πού μοῦ δίδει ὁ Πασχαλινός αὐτός χαι­ρε­τισμός, νά ἐπικοινωνήσω μέ ὅλα τά μέλη τῆς καθ' ἡμᾶς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί μέ κάθε καλο­προαί­ρετον ψυχήν, πού ἴσως εὑρίσκεται ἐκτός τῆς μάνδρας Αὐτῆς, καί νά ἀπευθύνω, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος, μήνυμα ἑνότητος καί καταλλαγῆς πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν.

Ἑνωμένα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀποκτοῦν ἀήττητον δύναμιν ἐναντίον παντός ἐχθροῦ. Ὁ ἐχθρός τότε εἰς μάτην πολεμεῖ μίαν ἑνωμένην κοινωνίαν πιστῶν μιᾶς Ἐκκλησίας, ὅπου Κλῆρος καί Λαός, ποιμένες καί ποίμνιον, ἕκαστος ἀπό τήν θέσιν του καί συμφώνως πρός τά μέτρα καί τήν κλῆσιν του, πορεύονται μέ γνώμονα καί ὁδη­γόν τήν Παράδοσιν καί τούς θεοπνεύστους ἱερούς Κανόνας. Ὁ σύνδεσμος τῆς ἀγάπης, ὁ συνασπισμός τῆς κοινῆς Πίστεως καί Ὁμολογίας, ἡ συμπόνοια τοῦ ἑνός διά τόν πλησίον του καί ἡ ἐν ταπεινώσει προσήλωσις καί ὑπακοή εἰς τά ἰδα­νικά τῆς Ὀρθο­δοξίας, συνοδευομένη μέ ἀκεραίαν καί ἀπροσποίητον ὀρθο­πρα­ξίαν, καθι­στοῦν κάθε ἀπόπειραν τοῦ ἀντικειμένου ἐχθροῦ, τοῦ ἀνθρωπο­κτόνου δια­βόλου, νά βλάψη τήν Ἐκκλησίαν, νά εἶναι καταδικασμένη εἰς ἀπο­τυχίαν.

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾅδου τήν καθαίρεσιν...».

Ὁ ἐπί τοῦ Σταυροῦ Θάνατος, ἡ εἰς Ἅδου Κάθοδος καί ἡ ἐκ τάφου Ἀνά­στασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀχρήστευσε ὅλην τήν δύναμιν τοῦ ἀντι­δίκου Διαβόλου. Ἡ μόνη του δύναμις εἶναι αὐτή πού ἀντλεῖ ἀπό τήν ἱδικήν μας συνεργασίαν μέ τά σκοτεινά του ἔργα καί σχέδια. Τό μέγα ὅπλον τοῦ ἐχθροῦ - ὁ θάνατος - ἐνεκρώθη.

Σεβαστοί μου ἀδελφοί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ κλῆσις πρός συναγερμόν πού σᾶς ἀπευθύνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπός σας, βγαίνει ἀπό τήν καρδίαν μου. Ποθῶ μέ τόν ἄδολον πόθον ἑνός πατέρα πού θέλει ὑπέρ παντός ἄλλου νά ἴδη ἑνωμένην καί ἀγαπημένην τήν οἰκογένειάν του.

Ζητῶ μέ ὅλην τήν δύναμιν τῆς ψυχῆς μου νά ἴδω τήν Ἐκκλησίαν μας νά λάμπη ὡσάν φάρος πρός τόν θαλασσοδερμένον κόσμον. Νά γίνεται λιμάνι, ὅπου θά ἡμποροῦν νά ξεκουρασθοῦν οἱ κινδυνεύοντες ἀπό τά ναυάγια τῆς ζωῆς, πού μέχρι τώρα ἔζησαν μακρυά ἀπό τόν Χριστόν. Ποθῶ νά ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας τά μέλη της θά ζοῦν τήν Ὀρθο­δοξίαν καί θά φανερώνουν τήν δύναμιν τῆς ὁμολογίας μας, ὄχι φιλονι­κοῦντες, ὄχι μέ ἀρχομανίας, ὄχι μέ παρατήρησιν τῶν ἀδυναμιῶν τοῦ πλη­σίον, ἀλλά μέ εἰρήνην, ταπείνωσιν, ὑπακοήν καί στήριξιν τῶν ἀδυνάτων, μέ πνεῦμα ἐπιεικίας καί συγκαταβάσεως.

Καί τότε ἀγαπημένα μου παιδιά, τότε θά πραγματοποιηθῆ ὁ θριαμ­βευτικός αὐτός στίχος τοῦ Πασχαλινοῦ Κανόνος καί θά δυνηθῶμεν νά ψάλλωμεν ὅλοι μαζί μέ γεμάτας καρδίας και μέ οὐράνιον ἀρμονίαν: «Ἆρον κύκλῳ τούς ὀφθαλμούς σου Σιών, καί ἴδε· ἰδού γάρ ἥκασί σοι θεοφεγγεῖς ὡς φωστῆρες, ἐκ δυσμῶν, καί βορρᾶ, καί θαλάσσης καί ἑώας τά τέκνα σου, ἐν σοί εὐλογοῦντα, Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας».

Ἐπί τούτοις διατελοῦμεν, εὐελπιστοῦντες ὅτι δέν θά πέση εἰς τό κενόν αὐτή ἡ καρδιοστάλακτος ἔκκλησίς μου, εὐχόμενος εἰς ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν τήν ἐξ ὕψους δύναμιν καί τήν ἐκ τοῦ θεοδέγμονος Τάφου θείαν ἔλλαμψιν.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Διάπυρος πρός τόν παθόντα καί ἐκ Τάφου

ἀναστάντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν εὐχέτης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

ΝΙΚΟΛΑΟΣ