Το Supermarket του Ουρανού

Περπατούσα πριν καιρό στην λεωφόρο της ζωής.
Μια μέρα είδα μια πινακίδα που έγραφε: «Σούπερμάρκετ Ουρανού».
Καθώς ήρθα πιο κοντά η πόρτα άνοιξε και δίχως να το καταλ΄βω, βρέθηκα μέσα.
Είδα οικοδεσπότες Αγγελούδια που στέκονταν παντού. Ένα αγγελούδι με πλησίασε, μου έδωσε ένα καλάθι και μου είπε: «ψώνισε με σύνεση».
Όλα όσα ένας χριστιανός χρειάζεται ήταν μές΄στο σούπερμάρκετ.
Όσα δεν μπορούσες να κουβαλήσεις σήμερα, θα μπορούσες να ξανάρθεις πάλι.
Στο καλάθι μου ρώτα έβαλα λίγη «Υπομονή» και στην ίδια σειρά βρήκα την
«Αγάπη» και πιο κάτω την
«Κατανόηση».
Τα χρειάζσαι αυτά παντού, όπου κι αν πάς.
Πήρα μία σακούλα
«Σοφία» μια, δυό σακούλες
«Πίστη».
Δεν μπορούσα να προσπεράσω το Άγιο Πνεύμα γιατί ήταν παντού μέσα στην αίθουσα.
Σταμάτησα να πάρω λίγη
«Δύναμη» και
«Κουράγιο», για να βοηθηθώ να τρέξω στον αγώνα.
Σχεδόν το καλάθι μου είχε γεμίσει, μα θυμήθηκα ότι χρειαζόμουν την
«Ευλογία».
Δεν ξέχασα να πάρω τη
«Σωτηρία»
γιατί ήταν δωρεάν. Έτσι προσπάθησα και πήρα αρκετή και για τους δύο, για σένα και εμένα.
Οπωσδήποτε μην παραλείψω, μην προσπεράσω, την
«Ταπεινοφροσύνη», τη
«Συγχώρηση», τη
«Δικαιοσύνη» και την
«Ευγνωμοσύνη».
Τελικά ξεκίνησα για το ταμείο να πληρώση το λογαριασμό. Πίστευα ότι είχα ότι χρειαζόμουν για να εκπληρώσω την επιθυμία του δασκάλου μου.
Καθώς προχωρούσα στο διάδρομο είδα την
«Προσευχή» και την
«Εγκράτεια».
Σίγουρα τις χρειαζόμουν και τι δύο, γιατί ήξερα ότι μόλις βγώ έξω θα συναντούσα ην αμαρτία.
Η «Ειρήνη» και ή «Χαρά» ήταν εν αφθονία στο τελευταίο ράφι.
Το «Τραγούδι» και η «Δοξολογία» κρέμονταν στο πλάι κι έτσι έβαλα και από αυτά στο καλάθι μου.
Πλησιάζοντας τον άγγελλο στο ταμείο τον ρώτησα:
-Πόσα σας οφείλω;
-Πάρε τα μαζί σου όπου κι αν πάς, μου απάντησε με ένα μειδίαμα.
-Πόσα σας οφείλω γι όλα αυτά; Ξαναρώτησα
Ο Άγγελος χαμμογέλασε πάλι και μου είπε:
«Ο Χριστός έχει πληρώσει το λογαριασμό σου πριν πολλά πολλά χρόνια»

15 ΙΟΥΛΙΟΥ - 35 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

15 Ιουλίου σήμερα και μετρούμε ακόμη μία μαύρη επέτειο. 35 χρόνια από τότε κι εμείς καταντήσαμε να μετρούμε τα χρόνια. 31, 32, 33, 34, 35.....

Ακολουθεί το σημερινό "Κατά Σέρτην Μονόστηλον"

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Προς Λογοδοτούντας

του Γ. Σέρτη

ΑΝ–κυρίως ως εσωτερική ανάγκη, και «ως χρέος έναντι των νεκρών που μας δώρισαν τη ζωή για να τούς ιστορήσουμε», όπως λέει ο Ποιητής– δεν μπορούμε να προσπεράσουμε το πρωινό της 15ης Ιουλίου –όχι 35 αλλά 350 χρόνια να παρέλθουν– είναι γιατί –φευ– δεν ήταν«στιγμιαίο έγκλημα» αλλά«έγκλημα επαχθούς διαρκείας».

Όσοι ζήσαμε σε όλη του την έκταση εκείνο το τραγικό πρωινό και μαζί με το κομμένο στη μέση «Το πουκάμισο το θαλασσί» κόπηκε στη μέσηκαι η ζωή και η ταυτότητά μας, απορούμε και αιφνιδιαζόμαστε: —Αν μόνο σε μια γενιά –από τότε– μπορούν να λέγονται και ν’ ακούγονται τόσες διαστροφικές… νεοϊστορικές «απόψεις», τι θα συμβεί εάν η γενιά των αυτοπτών μαρτύρων απέλθει;

Εάν –ακόμα και ύστερα από 35 χρόνια– νιώθεις να ηχεί στ’ αυτιά σου η λυγμική φωνή του Μακάριου, που –ύστερα από επανειλημμένες, καθημερινές προειδοποιήσεις τριών χρόνων:«οι δυναμιτίζοντες την Δημοκρατίαν είναι τουρκοποίησιν που θα επιφέρουν» – εκείνο το πρωινό της 15ης Ιουλίου ξέσπασε:«Η Χούντα αποφάσισε να διχοτομήσει την Κύπρο», και, ταυτόχρονα ακούς τους… νεοϊστορικούς –με τους τίτλους των σεμιναρίων– να αναμασούν τους πραξικοπηματικούς και τουρκικούς ισχυρισμούς –«φταιν τα… ελλείμματα της Δημοκρατίας επί Μακαρίου»!– τότε ξέρεις: —Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου δεν άνοιξε απλώς τις κερκόπορτες στον Αττίλα. Στόχευσε καιτην εξόντωση των ψυχών –και ας λέει ο Ποιητής ότι «δεν ξεγίνονται οι ψυχές, όσα σύνεργα και αν μαζέψει ο κατακτητής».

Ανάγκη, λοιπόν, ξανά και ξανά: Εμείς «να λέμε τον φόνο φόνο, την προδοσία προδοσία, την κατοχή κατοχή». Ανάγκη, όσο αναγκαίο το οξυγόνο που αναπνέουμε, όσο δυνατοί και αν –νομίζουν ότι– είναι όσοι το μολύνουν.

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ 2009

Θερινές Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις στα Βίλλια Αττικής.

Τηλ. 27410 27994

Ο π. Δημήτριος έφυγε...

Ένας άξιος λευϊτης της Εκκλησίας μας, ο Πρεσβύτερος π. Δημήτριος Λάτσης, παρέδωσε την ψυχή του εις χείρας Θεού σε ηλικία 85 ετών. Ο αείμνηστος π. Δημήτριος ήτο εφημέριος των Ιερών Ναών Αγ. Δημητρίου Οβρυάς και Αγ. Διονυσίου Ανθείας Πατρών. Εχειροτονήθη Διάκονος την Κυριακήν 30 Ιανουαρίου 1989 εις τον πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Τριών Ιεραρχών Κιάτου Κορινθίας υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Παχωμίου. Η εις Πρεσβύτερον χειροτονίαν του ετελέσθη την 6ην Φεβρουαρίου 1989, Κυριακήν Τελώνου και Φαρισαίου, εις τον Ιερόν Ναόν Αγ. Δημητρίου Πατρών υπό του Σεβ. Παχωμίου, συμπαραστατουμένου υπό του Ιερομονάχου π. Κασσιανού και του Ιεροδιακόνου π. Δαμασκηνού.

Τα τελευταία 2 έτη της ζωής του έμενεν κλινήρης, ένεκα της ανιάτου ασθενείας, αδυνατών να ασκήσει τα ιερατικά του κάθηκοντα. Τον τελευταίον καιρόν μετέλαβε τρίς των Αχράντων Μυσηρίων από τον πνευματικό του πατέρα, Σεβ. Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Παχώμιο, ο οποίος παρά το προκεχωρημένον της ηλικίας του έτρεξε προς τούτο εις την οικίαν του εις την Πάτρα. Ολίγον προ της τελευτής του και συγκεκριμένως το Σάββατον 31ην Μαϊου, επεσκέφθη τον ασθενούντα π. Δημήτριον εις την κατοικίαν του ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου, Αιδ/τος Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου. (βλ. φωτό)

Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη το Σάββατον 21ην Ιουνίου και περί ώραν 5:00μ.μ. εις την Ιεράν Γυναικείαν Μονήν Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορινθίας, παρουσία πολλών πιστών, συγγενών και πνευματικών του παιδιών. Χοροστάτησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αργολίδος κ. Παχώμιος και Περιστερίου κ. Γαλακτίων. Έλαβον μέρος και συμπροσευχήθηκαν ο Αρχιγραμματεύς π. Δημητρίος Τσαρκατζόγλου, ο Αρχιμανδρίτης π. Κασσιανός Braun, ο Ιερομόναχος π. Κυπριανός Φιλημέγκας και ο Ιεροδιάκονος π. Μεθόδιος Χούλης. Τον επικήδειον λόγον εξεφώνησε ο Σεβ. Αργολίδος.

Ευχόμεθα όπως Κύριος ο Θεός αναπαύσει την ψυχήν του αγωνιστού π. Δημητρίου εν χώρα ζώντων και κατατάξη αυτήν εν σκηναίς δικαίων. Ας είναι αιωνία του η μνήμη και ας έχωμεν την ευχήν του!