Σάββατο του Λαζάρου 2010

Σάββατο του Λαζάρου στον Ιερό Ναό
Ευαγγελιστρίας Κερατέας,
προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου
Θηβών & Λεβαδείας κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
εν συλλειτουργία μετά του πολιού Πρεσβυτέρου
π. Νικολάου Βαρμάζη, Εφημερίου του Ι. Ναού.

Λ Α Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α :
Στην πανέμορφη και ευλογημένη Καππαδοκία, το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά γύριζαν τα σπίτια με ανθοστολισμένα καλάθια και έψαλλαν τα κάλαντα του Λαζάρου, τα Λάζαρα ή Λαζάρικα. Οι νοικοκυρές έβαζαν στα καλαθάκια των παιδιών αυγά, γλυκίσματα, ακόμη και χρήματα σαν φιλοδώρημα. Στίχοι από τα Λαζάρικα, όπως τα έψαλλαν στην Καππαδοκία. <<Αν ήταν εδώ ο Χριστός μου, δε θα πέθανε ο αδελφός μου, πλην εγώ τώρα πιστεύω και καλώτατα ηξεύρω, ότι δύνασαι αν θελήσης και νεκρούς ν' αναστήσεις>>. Όταν δε ρωτούσαν τον Λάζαρο τί είδε στον Άδη, απαντούσε: <<Είδα φόβους, είδα βάσανα και πόνους, δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι της καρδιάς, και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον>>. Την ίδια μέρα, τα κορίτσια μάζευαν αγριολούλουδα από τα περιβόλια και τα πήγαιναν από βραδύς στην Εκκλησία. Την επομένη μέρα, Κυριακή των Βαϊων, ο παπάς μετά την Λειτουργία, τα διάβαζε, τα ευλογούσε και τα μοίραζε σε μικρά μπουκετάκια μαζί με το αντίδωρο. Το μπουκέτο αυτό το έλεγαν Βάϊα, το φέρνανε στο σπίτι και πίστευαν ότι έχει θεραπευτική ιδιότητα. Καίγανε ένα κομμάτι από τα λουλούδια αυτά και με τον καπνό του θυμιατίζαν τον άρρωστο για να γίνη καλά από τους πόνους και το μάτιασμα. Την ημέρα των Βαΐων οι Τούρκοι από τα χωριά, γύρω από τον Άλυ ποταμό, ψάρευαν και έφερναν στην πόλη τα ψάρια και τα πωλούσαν, όπως και την 25η Μαρτίου, μέρα του Ευαγγελισμού.

(Λαζάρου Ευπραξιάδη, Προκόπι Καππαδοκίας,
Πατρίδα μου, Θεσ/νικη 1974)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ ΛΑΖΑΡΟ!